Bizden sonraki nesile bırakmamız gerekenler neler? Üzerimize düşen görevleri yeterince yerine getiriyor muyuz? Kendinize bu soruları hiç sordunuz mu? Sizce ev, arsa tarla, para yeterli mi? Çocukluğumuzun oyunlarını da öğretsek, mirasımızın bir parçası da bu oyunlar olsa fena mı olur? Yoksa; "ben çocukluğumu doya doya yaşadım. Ne yapalım, onların zamanı da böyle, bilgisayar başında, elinde telefon, tabletle geçecek" diyerek, kendimizi samimiyetsiz bir kandırmacanın içine mi sokuyoruz? Ya da "zaten sevmezdim o oyunları hep beni ebe yaparlardı" diye sinir olduğunuzdan mı öğretmek istemiyorsunuz? Biraz gerçekçi bakabildiğimizde, onları sırf kendimizi düşündüğümüzden, sanki zamanmızı boşa harcıyor gibi hissettiğimizden,başımıza icad çıkartmayalım diye evlatlarımızın bağışıklık sistemine bile olumlu etkilerinin olacağı bu imkandan mahrum bıraktığımızı göreceğiz.
Evet zaman değişiyor, oyunlar da bununla paralel değişiyor olabilir. Hatta ben teknolojik oyuncaklara da karşı değilim. Söylemek istediğim;hayatımızın en önemli varlıkları olan, çocuklarımız için kullanacağımız zamanı onlardan esirgemeyelim. Meslek hayatına atıldıklarında, ya da okullarında ister istemez teknolojiyle içli dışlı olacaklar zaten. Bizlerin çocukken neler yaptığımzı onlardan gizliyor gibi davranmanın bir anlamı yok ki, sanki utanılacak bir şeymiş gibi. Tamam, belki biraz dalga geçecekler, bizim oyunlarımız onlara belki ilkel de gelecek ama biz yine de öğretelim, tercihi onlara bırakalım. İster oynasınlar, ister oynamasınlar. Saklambaçı, dalyayı, ip atlamayı, yakartopu, daha nicelerini bilmeleri onlara nasıl bir zarar verebilir ki? Bize zarar vermedi sonuçta. Zarar vermenin aksine, takım çalışmasını, insan ilişkilerini öğrenmesinin, eminim hayata dair faydası bile olacaktır. Hele fiziki açıdan sağlayacağı faydalar sanırım say say bitmez. Dengesini sağlamasına, obeziteden korunmasına, fazla enerjisini atmasına, boşaltım sistemine, sinir sistemine vs vs. Ben bu konuda uzman değilim, inanmayabilirsiniz ama uydurduğumu düşünen varsa, bir uzmanla konuşmanız daha sağlıklı olacaktır. Bunları ya da bunlara yakın şeyleri duyacaksınız. Ben sadece gelenekselci bir yapyıa sahibim. Sokak oyunları oynadğımız arkadaşlarım Orbay, Tevfik, Hüseyin, Hakan, Füsun, Alev`le hala görüştüğümüz halde, daha sonra hayatıma giren bir çok kişinin adını bile hatırlamıyor olmam da, bu oyunları oynadığımız zamanlardaki arkadaşĺarımızla olan çıkarsız sevgilerimizden doğan arkadaşlıklarımızdan kaynaklandığını bildiğimiz halde, canımızdan çok sevdiğimiz evlatlarımızı bu dostluklardan mahrum etmemiz, hatta belki de onları yalnızlğa sürüklememiz bencillik olmuyor mu?
Sanki birazcık da mirasımızdan mahrum ediyoruz gibi hissetmenize sebep olmuyor mu?
PAZARTESİ GÜNÜ YAZIMIN BAŞLIĞI "DOMATES,BİBER,PATLICAN"
Hakan Algan Resmi Web Sitesi
❤️❤️❤️❤️🙏
YanıtlaSilTeşekkürler
SilBen o tremi kaçırdım galiba. Çocuklar teknolojinin esiri oldular bile. Sokağa çıksınlar diye kaykaydan bisiklete, misketten futbol topuna kadar herşeyi aldım. Ev oyuncak dükkanı gibi ama onlar internette arladaşları ile oynuyorlar. Ben de aldım misketleri evde nostalji yapıyorum :((
YanıtlaSilEn güzelini yapıyorsunuz. Bilye ile sayılar ve matematik çok güzel öğretilir. 2,3,katları, tek tek sayılabilmesi. El bezi yada yastık altına konulup elinizle kaçtane aldığınızı göstermeden zihinden çıkarmaya geçiş yapılır. 3-7 yaş aralığına uygundur. İyi yıllar
SilSayğılar.
Trenin bir sonraki durağında torununuz bekliyor
SilSokak oyunlarının son temsilcileri olarak hala hayatımızın birçok noktasında bu oyunların bize kazandırdıklarının faydalarını görüyoruz.Pandemininde etkisiyle çocuklarımız sanal bir yalnızlığa itiliyor maalesef...
YanıtlaSilDoğru tesbit kardesim bu oyunlar bu tür arkadasliklar Bizim nesil ile birlikte tarih olacak
YanıtlaSilÇocuğumla oynamadığım(Hayat telaşında) bilyeleri(hatıra diye sakladığım Güneşin bilyelerini) torunumla oynuyoruz. Tabi ki sokaklarda değil de,,Günah çıkarır gibi,, Torunumla ortak bir zaman geçirmiş oluyoruz. Bana da nostalji oluyor.. Gençlere (benim gibi pişmanlık duymamaları adına, kendi anımıda paylaştım) çok güzel öğütler yazmışsın. Ayrıca unutmamak gerekir. İnsanın anılarını içindeki en güzeli çocukluk anıları,, masum ve mutlu,,
YanıtlaSilYüzde yüz haklısınız kaleminize sağlık
YanıtlaSil