Hakan ALGAN Kitapları

  ... Bana çok ilginç gelen bir eleman daha bu günkü yazının kahramanı. Ördekgıllerden olan bu arkâdaşın adını hakaret sözcüğü olaŕak kullanıyoruz. Halbuki bana sorarsanız; iltifat etmek ıçin kullanılmalı ve ders almamız gereken güzel bir arkadaş. Birinci özelliği patlama sesini duyması düşmesi için yeterli. Yani vurulmasına gerek yok.  İkinci bir özelliği var ki; akıllara ziyan. Bu ķuş eşıne o kadar sadık ki, o öldüğünde başında bekliyor, taa ki kendisi de ölene kadar. Sizce de iltifat değil mi? Hakan Algan

Bir çoğumuz, birisine kızdığımızda, hemen "aptal" anlamında kullandığımız, "kuş beyinli" tanımını yaparız "insan beynimizle". Kazların göçlerini gerçekleştirirken hava direncini en aza indirebilmek için ve güçlerini en verimli şekilde kullanabilmek adına, yerlerini sırasıyla değiştirip "V" şeklinde uçtuğunu göz ardı ederek. Hatta eşi öldüğünde başından ayrılmayan angut kuşunun sadakatini önemsemeyerek. Yoksa bir karganın, yerden veya ağaçtan aldığı cevizi kırabilmek için, yüksekten aşağıya bırakmasını mı örnek vermeli? Örnekler böyle uzayıp giderken, ben size bir dönem beslediğim güvercinlerden bahsedeceğim. Evimin terasında güvercin beslemiştim. Sadece uğraşacak bir şeyler olsun diye, Esatın tavsiyesiyle ve bir çift güvercinle başlamıştım. Ölenler, çoğalanlar derken, beslemeyi bıraktığımda oniki güvercini başkalarına dağıttım. Ama çok şey öğrendim o "kuş beyinliler"den. Tek eşliler. Hepsi bir kümeste ama raf gibi ayrı yuvalarda ka