Bir
seferinde karşıdan karşıya geçiyordum. Biraz daha yürü ışıklardan geç. Sanki
çok sağlammış gibi ya da koşabilecekmiş gibi, hemen şuradan geçivereyim dedim.
Yol da boştu. Siyah bir jeep geliyordu ama uzakta sayılırdı. Biraz da acele
edersem geçebilirdim. Tabii ki bu acele etme sol ayağımı taşıyamama sebep oldu.
Bileğimden de ayağımı kıvıramayınca yolun ortasında ayağımın ucu düz yolda
asfalta takıldı ve düştüm. Gelen arabanın şoförü acemi olabilirdi. Kalkmaya
çalışırsam o da panikleyip çarpabilirdi. Üstelik önümde ve arkamda geçebileceği
boşluk da vardı. En iyisi oturmak ve hiç kıpırdamamaktı. Tam önümden geçerken
açık camdan kafasını çıkartıp bana baktı ve;
“Ne
yapıyorsun birader?”
“Düştüm.”
Yardımcı olayım mı diyeceğini sanırken;
“Burada
düşülür mü?”
“Ben
kalkmadan gitsen iyi olur. Gördüğün gibi elimde baston var ve potansiyel silah
sayılır. Üstelik raporum da olduğu için ruhsatlı bu.”
Neyse ki
karakol macerası yaşamadan gitti. Denge bozukluğumuz da olduğu için bu tipte
enteresan olayları sürekli yaşıyoruz.
Hakan ALGAN
www.hakanalgan.com.tr
facebook.com/alganhakan
Twitter : @alganhakann
Instagram: @alganhakann
Yorumlar
Yorum Gönder